Daya ingatan saya boleh tahan kuat. kata orang, kalau fokus tu Insya ALLAH boleh ingat sampai bila-bila. tarikh penting, nombor penting seperti ic parents yang lama dan baru, no telefon rumah lama yang dah pindah lepas tadika pun saya masih ingat.
tapi hari ini, bak kata nisaq, paradoks. selalunya saya yang bahan nisaq paradoks sebab, well tak perlu cerita kot. nanti jadi novel pulak. hari ni, dengan tahap keyakinan yang tinggi saya mengajak nisaq ke P**M. bila pergi je macam takde event apa pun dekat P**C. malah gelap sahaja tingkat atas. bila tengok dekat noticeboard baru perasan tarikh sebenar. malu. depresi. kecewa. lapar. mengeluh. gelakkan diri sendiri.
so nak pergi ke tidak pada tarikh yang sebenar ni? hmmm...
No comments:
Post a Comment